Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010





Aνάστασης αναμονή.

Βαλσαμωμένο πουλί,
στολίδι μιας βιτρίνας,
φτερά που τά`βλεπε
κοντά του ο θεός,
που τα χάϊδευε
του πρωϊνού η ελπίδα.

Φωνή που σταμάτησε
ν`ακούγεται,
σιωπή που αιώνια
μιλάει.

`Αλαλο πουλί,
σημάδι αγωνίας
ανθρώπινης ντροπής,
αναμονή ανάστασης,
ξημέρωμα Λαμπρής.

Εσένα πάντα σκέφτομαι,
μέ`στη ψυχή μου
σ`έχω χαραγμένο,
φως ιλαρό στη λύπη μου,
πυξίδα ηλιόπλεχτη,καρτερική,
που της ζωής
βουβά δείχνει το πεπρωμένο.

ςονάΠ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου