ΠΟΛΥΧΡΩΜΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ.


Απ' εκεί που ερχόμαστε,
τίποτε δε θυμόμαστε.
Για εκεί που πάμε, τίποτε δε ξέρουμε,
που να μας κάνει να φοβόμαστε.
Γι' αυτό Πλάστη μας σε ρωτάμε,
αν στον παράδεισο όλοι μας χωράμε.

             

Μα ούτε και στον ενδιάμεσο χρόνο που ζούμε,
δε ξέρουμε τί παίρνουμε, μα ούτε και τί ζητούμε,
από τον έρωτα που ακατάπαυστα υμνούμε.
Τόλμη και φόβος. Αγάπη και πόνος. Χαρά και λύπη.
Τίποτε απ' όλα αυτά δε μας λείπει,
όταν μέσα στου έρωτα βρισκόμαστε την κρύπτη.

Μα όμως εγώ, σαν άμυαλος, τρελός,
κουράστηκα πια μαζί σου έρωτα να μιλώ,
χωρίς να βλέπω των ματιών σου το φως.
Μέσα σε μιας γυναίκας την αγκαλιά θέλω βρεθώ,
φτάνει του χαρακτήρα της η ποιότητα
να μοιάζει με του χρυσού την καθαρότητα.

















Τη ζεστασιά τότε της ερωτικής αγκαλιάς της
και τη θωριά της γλυκιάς ματιάς της,
θα τις κρατήσω παντοτινά 
σαν πολύχρωμη συντροφιά 
 μες της πληγωμένης μου καρδιάς τη μοναξιά.