Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010









Του χρέους η φωνή.

Γη της δροσοστάλαχτης αυγής,
του Ευαγόρα αθάνατη πατρίδα,
βαθυγάλανο κύμα,
από σε αναδύθηκε
της ομορφιάς η ελπίδα.

Σταυρός στήθηκε στο Γολγοθά
αντικριστά με σένα,
αγριολούλουδο π `ανθείς
μέ `στου πελάγου τη σιωπή,
αιώνιας φυλής το σπέρμα.

Τραγούδι μελαγχολικό γράφεις
γι `αυτούς που φεύγουν,
αστομάτητο χορό στήνεις
γι `αυτούς που μένουν.
ςονάΠ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου