Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Λιμάνι Αμμοχώστου
κύπριος ζωγράφος Μ.Κάσσιαλος
Κύπριος ποιητής Κ.Μόντης
Λευκάδιος ποιητής `Αγγελος Συκελιανός
Εκ Σμύρνης ποιητής Γεώργιος Σεφέρης
Εξ Αλεξανδρείας ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης
Πληροφορίες
- Χριστοφόρου Παναγιώτης
- ΨΑΧΝΩ-ανοιχτός κύκλος-κοινωνικά πολιτικά-οδηπορικό ψυχής-χρέος ζωής.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΕ ΕΝΑ ΖΕΣΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!!!!Μου αρέσουν οι παραπάνω πίνακες καθώς αναδύουν μυρωδιές και ανασύρουν αναμνήσεις από το συρτάρι των παιδικών μου χρόνων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό παιδί λάτρευα την ύπαιθρο,όχι μόνο για τα αγαθά που μας προσφέρει ή την πολλαπλή φυσική της ομορφιά όσο για τους ανθρώπους της περισσότερο.
Άνθρωποι απλοί,άνθρωποι κουρασμένοι από τις βαριές χειρωνακτικές και γεωργικές εργασίες,άνθρωποι βασανισμένοι και άλλοτε απίστευτα κατατρεγμένοι από την ίδια την ζωή.Κι όμως οι άνθρωποι αυτοί ήταν πάντοτε χαμογελαστοί,φιλόξενοι,ευτυχισμένοι.......
Τι και αν τα ροζιασμένα χέρια,τα πρόωρα ρυτιδιασμένα νεανικά πρόσωπα αποτύπωναν τις δυσκολίες της καθημερινότητας,αυτοί δεν τρόμαζαν!!!Πάλευαν την ζωή χωρίς συνεχή παράπονα, ρουφούσαν το μεδούλι της και εκτιμούσαν το καθετί που τους προσφέρονταν.
Αθόρυβα το σημάδι της πάλης τους το μετέτρεπαν σε σημάδι ζωής.....Ένα σημάδι που τους ακολουθούσε μέχρι το τέλος.............Ένα σημάδι διαφορετικό για τον καθένα και όμως και τόσο ίδιο......Ο αντίπαλος είχε το ίδιο όνομα σε όλους......ΖΩΗ και το σύνθημα πάντα το ίδιο παρέμενε:ΣΕ ΑΓΑΠΩ,ΒΡΕ ΖΩΗ,ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΛΕΥΩ....
Μεγαλώντας συνειδητοποιώ ότι αγαπώ,σέβομαι και εκτιμώ όλο και περισσότερο τους ανθρώπους της υπαίθρου.Με μαθαίνουν να αγωνίζομαι,να μοχθώ και να μην κατεβάζω το κεφάλι στην πρώτη δυσκολία.
Ολόψυχα τους ευχαριστώ και ας μην συνειδητοποιούν οι ίδιοι το τι προσφέρουν!!!
Θα συμφωνήσω με την Αγγελίνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑισθάνομαι οτι εκείνοι που δουλεύουν τη γή, τη σκάβουν με κόπο, και την επεξεργάζονται, κάνουν το ίδιο και στη ψυχή τους, ή μας μαθαίνουν τον απλό τρόπο να σκάβουμε μέσα μας για να βλαστήσει ό,τι είναι προορισμένο να βλαστήσει ανάλογα πόσο εύφορο είναι το "έδαφος".. και όλο και κάπου θα φυτρώσουν λουλούδια ακόμη κι άν πρέπει να ποτιστούν με το αίμα της καρδιάς. Αυτές οι ρυτίδες είναι σοφές και κάτω απο το σκαμένο δέρμα η καρδιά διατηρείται νεανική για πάντα..
Κάποιες από τις φορές Αγγελίνα και Ρεγγίνα που ευχαριστώ το θεό,είναι όταν συναντώ τέτοιους ανθρώπους που έχετε στη θύμησή σας.Δυστυχώς όμως όσο πάει λιγοστεύουν.Χαίρομαι όταν συνατώ ανθρώπους σαν εσάς,που στο δρόμο τους για την Ιθάκη τους κουβαλούν μαζί τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή