Νύχτα αποψινή,
μ `αστροφεγγιά ονειρεμένη,
γίνε και συ μια νύχτα σαν κι αυτές,
που ξεχνούν να ξημερώσουν
κ `οι ψυχές ζητούν να ζευγαρώσουν.
Του καθενός ταξιδευτή το τάμα
με το δικό σου χρώμα ντύσε,
μ `ελπίδα τη ψυχή μου πλημμύρισε,
προς τα πίσω το χρόνο της ζωής μου γύρισε.
Με τον αποσπερίτη συντροφιά
της προσευχής το σήμαντρο χτυπά,
το πάθος τη σιωπή νικά,
του έρωτα το θαύμα γεννιέται,
με τη δική σου τη μορφή
η μοναξιά ξεχνιέται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου