Νύχτα φεγγαρόλουστη,
μη κουραστείς το όνειρο να θρέφεις,
να δίνεις χρώμα στη σκιά,
την ελπίδα να μεγαλώνεις.
Εσένα πάντα μάνα θά`χω`γώ,
σε κάθε μου φόβο κι αγωνία.
Η πλάνη του μυαλού μου σταματά
μέ`στη δική σου αγκάλη
και στη ψυχή μου γίνεσαι
απάνεμο λιμάνι.
Το δρόμο με τ`αστέρια σου
δείξε μου να βαδίσω,
μροστά στον έρωτα να βρεθώ,
ευλαβικά να προσκυνήσω.
Δώσε φτερά στη μοναξιά
ψηλά ν`ανέβει,
στο προσκεφάλι της σιωπής
να μη ξανακατέβει.
Αγαπητέ μου Παναγιώτη(ελπίζω να μου επιτρέπεις την φιλική αυτή προσφώνηση αποφεύγοντας τον "πληθυντικό ευγενείας" καθώς και το ότι δεν σε αποκαλώ "ςονάΠ"),
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε χαιρετώ και σου γράφω μες στην νύχτα παρακινούμενη από το όμορφο ποίημα αλλά και πίνακα σου.
Λατρεύω τους βραδινούς καθρεφτισμούς του φεγγαριού στην απέραντη θάλασσα.Μοιάζουν σαν εραστές που συναντιούνται μόνο κάποια βράδια και τυλίγει ο ένας το σώμα του πάνω στον άλλο.
Την νύχτα τα όνειρα παίρνουν άλλη μορφή, γίνονται πιο χρωματιστά,πιο ελπιδοφόρα,πιο υλοποιήσιμα για όσους είναι ερωτευμένοι,για όσους αγαπούν,για όσους προσμένουν υπομονετικά τον Έρωτα.
Υπάρχουν,όμως,και νύχτες βασανιστικές γεμάτες σκέψεις που σε καταδιώκουν σαν Ερινύες και δεν σε αφήνουν να ηρεμήσεις.
Υπάρχουν νύχτες που η μοναξιά σε λυγίζει και κάποιο καυτό δάκρυ μουσκεύει το μαξιλάρι σου.
Υπάρχουν νύχτες που επιθυμείς,ποθείς εκείνον(ή εκείνη αντίστοιχα)για να μοιραστείς την έξαψη του κορμιού και ταυτόχρονα την ένωση της ψυχής!!!
Υπάρχουν νύχτες........και από νύχτα σε νύχτα υπάρχω και εγώ!!!!!!
Καλή σου νύχτα,Παναγιώτη!!!!
Αγγελίνα.Είσαι ψυχή πολύ μεγάλη που μέσα της όλη η ομορφιά χωράει!
ΑπάντησηΔιαγραφή