Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Πρωτομαγιάτικο της φύσης άρωμα.

Σαν η αγάπη φουντώνει,
στις καρδιές απλώνει,
ο έρωτας με τον δικό του ρυθμό χορεύει,
τις ψυχές μαγεύει.

Η νύχτα με τη νύχτα εναλλάσσεται
κι μέρα χάνεται.

Του γκιόνη το κλαψίφωνο τραγούδι
μέ'στης νύχτας τη σιωπή ακούγεται,
το φως κοιμάται,
τα λουλούδια την ομορφιά τους
γέρνουν,
τα πουλιά στις φωλιές τους
ζευγαρώσκυφτα σωπαίνουν.






Στις αισθήσεις μου φωτιές ανάβεις,
πρωτομαγιάτικο της φύσης άρωμα
μέ'στη ψυχή μου στάζεις.


Και `γώ ζωή δεν κράτησα για μένα,
γιατί τη χάρισα σε σένα.